Waar zit de tijger?

Vrijdagochtend 25 maart worden we wakker in Samode Palace, waar we gistermiddag zijn gearriveerd. Het hotel waar we nu zijn is een van de 'heritage hotels', een erfgoedlocatie die is omgebouwd tot hotelaccommodatie. Het is ongelooflijk mooi, goed geconserveerd, met zalen in prachtige kleuren. Samode ligt in de heuvels boven Jaipur. Gisteren zijn we met de bus omhoog geklommen, vandaag dalen we met de fiets weer af. Het eerste deel over een heerlijk landweggetje, met opnieuw veel vee op de weg en veel belangstelling van dorpelingen.
Het laatste deel kunnen we kilometers maken over de snelweg.
Vanuit Jaipur gaan we met de bus naar Ranthambhore, aan de rand van de wildernis!
De volgende dag brengen we door in de jungle. In een jeep worden we rondgereden door een deel van het nationale park. Een droog landschap met veel meer bebossing dan we hadden verwacht. Het valt nog niet mee om wild te spotten. Tussen de bomen en op de top van heuvels zien we reeeen, veel antilopen, wilde pauwen, damherten en apen. De tijgers laten zich vandaag niet zien. Samen met heel veel andere toeristen staan we bovenop een heuvel te staren naar een plek waar een luipaard zou liggen. Op foto's blijkt hij inderdaad te zien, dus we hebben bewijs! Onze chauffeur haalt halsbrekende toeren uit, heuvel op en af tussen de grote keien. Ondertussen ziet hij ook nog kans om zich heen te kijken. Plotseling stopt hij, rijdt een stukje terug en staart naar een punt links van de weg. We verstaan niet goed wat hij zegt, maar het is iets met een zwarte beer. Nu we goed kijken op de plek die hij aanwijst, zien we iets donkers, laag bij de grond. 'Ik zie oren', zegt iemand enthousiast. Het beest ligt nog steeds stil, de chauffeur besluit dat het tijd wordt voor actie en gooit een steen. Geen beweging. We hebben vijf minuten naar een stuk hout zitten kijken. Na dit meditatieve moment komt een einde aan een prachtige dag in de Indiase wildernis.