Oogstmaand

Het was de afgelopen dagen drukkend warm. 'In Nederland zouden we onweer krijgen' zeggen we tegen elkaar. In India ook, blijkt 's ochtends in alle vroegte. We worden wakker van onweer en een regenbui. Het is gelukkig al weer droog als we op pad gaan. We hebben besloten het eerste deel met de bus af te leggen. Niet alleen omdat het wegdek slecht is, maar vooral omdat de chauffeurs van de vele jeeps die de toeristen naar de ingangen van het wildpark brengen er een bijzondere rijstijl op na houden. Het lijken af en toe wel scenes uit een actiefilm.
Als de jeeps uit beeld zijn, stappen we op voor een wondermooie fietstocht. Iedereen is bezig met de oogst. Vrouwen in kleurige sari's werken op het land. Het graan wordt met een zeis gemaaid, de schoven opgebonden zoals wij dat alleen nog kennen van de schoolplaten van Jetses. Tractoren met steevast een ghettoblaster op het dashboard rijden af en aan. Dieper kunnen we niet doordringen op het platteland van India. Langs de weg liggen gehuchtjes. En paar hutten bij elkaar, buffels binnen een omheining, een lapje grond voor groenten. Goed beschouwd leven de mensen hier het leven van de keuterboertjes in Nederland aan het einde van de 19e eeuw. Wat vee, een stukje land, een boerderijtje met de noodzakelijkste spullen (waaronder voor de jongeren een mobiele telefoon, dat is ook hier bijna een eerste levensbehoefte). Een delegatie van de fietsers legt hotsend en klotsend en klimmend de hele weg naar het hotel af. Zij zijn er eerder dan de bus, die moeite heeft met de smalle en slechte weg. Af en toe moeten er stenen verlegd worden, of een boomtak afgesneden. In het prachtige, kleine hotel Ramathra (een voormalig fort) komen we helemaal bij. De tuin is koel, het uitzicht vanuit de kamers over de lager gelegen vlakte adembenemend. Je zou bijna niet gaan slapen....